Budva cijene Budva Apartmani i Budva smještaj u Budvi Crna Gora. Budva budva noćni život & Top Hill Budva

Budva Online - Budva, Crna Gora

Odluku da se nagrada za dugogodišnji rad i doprinos njegovanju ćiriličnog pisma dodijeli gospodinu Deliću donio je žiri koji su činili predsjednik Radomir Uljarević i članovi Mila Baljević i dr Radoje Femić Priznanje i zlatni lik Svetog Vasilija Ostroškog laureatu je uručila direktorica Narodne biblioteke „Miroslav Luketić“ Budva, Mila Baljević. U svom obrazloženju, predsjednik žirija Radomir Uljarević ukazao je da je Jovan Delić višedecenijski profesor srpske književnosti 20. vijeka, književni istoričar i kritičar moderne srpske književnosti. „Zainteresovan za široki krug tema i fenomena, poetičkih modela i autorskih opusa koji su obilježili srpsku književnost 20. vijeka, akademik Jovan Delić je u nizu svojih knjiga i u naučnim radovima, u preko 1000 bibliografskih jedinica, objavljenih u časopisima, kao i naučnim zbornicima, oblikovao produbljenu i razuđenu sliku vrhova moderne srpske književnosti. Kao istoričar književnosti Delić polazi od pretpostavke da je razumijevanje pojedinačnih fenomena nemoguće bez razumijevanja šire cjeline, ali da se do te cjeline može doći samo postepeno, idući duž svakog konkretnog teksta i čitajući i tumačeći red po red. Kao književni kritičar Delić polazi od pretpostavke da je istorija književnosti nužan okvir za razumijevanje savremene književnosti i za pisanje književne kritike. Mada na prvi pogled različiti po svojim ulogama i po praktičnoj primjeni svojih umijeća, književni kritičari i istoričari u verziji koju zastupa Jovan Delić, ujedinjeni su u potrebi unutrašnjeg razumijevanja književnog teksta. Da bismo razumjeli kontekst moramo najprije iznutra i potanko razumijeti sam tekst. Delić iscrpno opisuje tekstove, pojedinačne knjige i autorske opuse, književno- istorijska razdoblja i poetičke epohe, dosljedno se služeći postupkom dedukcije, tako što ide od pojedinačnih tekstova u opusu jednog autora, preko knjiga do autorskog opusa kao cjeline, od cjelovitih autorskih opusa do poetičkih perioda, od poetičkih perioda logički povezanih u cjelovit hronološki niz do književno-istorijskih razdoblja, od književno-istorijskih razdoblja do cjelovite slike nacionalne književnosti kao naročitog izraza kulture i društva u njihovim dugim trajanjima“, istakao je Uljarević. Prisutnima se potom obratio i akademik Delić istakavši da mu je dodjelom Povelje „Sveti Stefan Štiljanović“ učinjena velika čast. „Sveti Stefan Štiljanović oličenje je svepraštajuće dobrote i svetitelj koji je sve priznanice, potvrde i dugove prema njemu učinjene predao ognju. Po svojoj volji i savjesti, na Mitrovdan, svima je sve oprostio, zauvijek, postupivši prema osnovnoj hrišćanskoj molitvi Oče naš, koju svakodnevno izgovaramo Boga moleći: „i oprosti nam dugove naše, kao što i mi opraštamo dužnicima svojim“. To nije nikakva legenda, već istinska istina koja je ušla u legendu i predanje, preobrazivši se u svetost i svetinju i preobrazivši velikog dobrotvora u sveca. Ovom opraštanju dugova pred živom vatrom i u živoj vatri prethodilo je još jedno veliko dobročinstvo budućega sveca: to je spasavanje naroda od gladi zle, nerodne, ratne godine; pobjeda nad jednim strašnim jahačem apokalipse. Gospodin Stefan Štiljanović, uz čije ime nalazimo titule kaštelana, (zahumskog) kneza, despota i vladara, otvorio je svoje ambare pred gladnim narodom, podijelio žito, uredno zapisavši koliko je ko uzeo, i dao rok do naredne žetve da mu se žito vrati. Ali i naredna godina izdade i ljudi nemadoše odakle da vrate zajam. Tada dobrotvor ponovi svoje dobročinstvo i dužnicima oprosti dugove spalivši priznanice, i postade još za života sveti, svijetli, prekrasni gospodar, koji dva puta pobijedi glad i oprosti dugove dužnicima svojim. To sve, evo, pamti pet stoljeća“, kazao je Delić. Laureat istakao je da je njegova knjiga „Gojko Đogo – crni argonaut srpskog pjesništva“ vjerovatno bila presudna da dobije nagradu Festivala „Ćirilicom“. Knjiga se, kako je kazao, pojavila na dan Svetog Vasilija Ostroškog, 12. maja ove godine, a dan kasnije, kako je naveo, držao je svečanu besjedu u Srpskoj akademiji nauka i umjetnosti. Na taj način, prema Delićevim riječima, Sveti Vasilije je već tada za njega učinio čudo, a danas ga opet čini „najdirektnije učestvujući u ovoj nagradi“. On se osvrnuo i na knjige „Milutin Bojić – pjesnik moderne i vjesnik avangade“ i „Hodočašća uz Uspravnu zemlju“. „Bojić je umro u Solunu kao srpski junak 1917. godine, sa dvadeset pet godina. Bio je Andrićev vršnjak. Ostavio je iza sebe dvije knjige poezije, sedam drama i 124 pozorišne kritike. Zamislite da je Ivo Andrić umro 1917, ili Miloš Crnjanski 1918. godine – malo ko bi ih se danas sjećao. A „Plava grobnica“ je najljepši spomenik Srbima u Prvom svjetskom ratu i sahranjenim kraj ostrva Vida, u moru. Dovoljno je navesti naslove ciklusa „Uspravne zemlje“ Vaska Pope, pa razumjeti koliko je to predragocjena identitetska knjiga: „Hodočašća“ – o velikim srpskim hramovima, od Hilandara do Sent Andreje; „Savin izvor“ – o Svetom Savi; „Kosovo polje“; „Ćele-kula“ o Prvom srpskom ustanku i „Povratak u Beograd. Gojko Đogo je tamnovao zbog svoje poezije, zbog „Vunenih vremena“, mada mu je „Crno runo“ najbolja knjiga“, istakao je Delić. Podsjetimo, dosadašnji dobitnici Povelje „Sveti Stefan Štiljanović“ bili su: Elka Njagolova (Bugarska), Sergej Glavjuk (Rusija), Miroslav Luketić (Crna Gora), Bećir Vuković (Crna Gora), Lav Danilkin (Rusija), Milovan Danojlić (Srbija), Selimi Radulović (Srbija) i Zlata Bojović (Srbija). Moderatorka večeri bila je Stanka Rađenović Stanojević iz Narodne biblioteke „Miroslav Luketić“ Budva. Festival „Ćirilicom“ do 17. septembra organizuju budvanska Narodna biblioteka i Udruženje izdavača i knjižara Crne Gore. Manifestaciju su podržali Opština Budva i Turistička organizacija opštine Budva. Biografija Jovana Delića: Jovan Delić je rođen 4. oktobra 1949. godine u selu Borkovići u Pivi (Crna Gora). Osnovnu školu je učio po pivskim selima (Borkovići, Goransko, Plužine, Miljkovac), a gimnaziju u Nikšiću. Diplomirao je 1971. godine na Odseku za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta u Beogradu, gdje je i magistrirao (1979) i doktorirao (1996). Od decembra 1972. radio je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na Institutu za jugoslovenske književnosti i opštu književnost (sada Odsek za srpsku književnost i jezik). Od 1. oktobra 1986. do 30. septembra 1991. bio je lektor za srpskohrvatski jezik na Seminaru za slovensku filologiju Univerziteta „Georg August” u Getingenu. Od 1. jula 1998. profesor je savremene srpske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Predavao je kratko teoriju književnosti na Filozofskom fakultetu u Petrinji, a preko dvadeset godina savremenu srpsku književnost, opštu književnost, istoriju romana i rusku književnost HH vijeka na Filozofskom fakultetu na Palama. Na Filološko- umetničkom fakultetu u Kragujevcu predavao je savremenu srpsku književnost dok nije formirao nastavno- naučno nasleđe. Dva semestra je predavao metodologiju nauke o književnosti na Filozofskom fakultetu u Nikšiću, a četiri isti predmet na Filozofskom fakultetu u Banjoj Luci na postdiplomskim i doktorskim studijama. Profesor Novica Petković je angažovao Delića na svom projektu Poetika srpske književnosti XX veka na Institutu za književnost i umetnost u Beogradu od 1998. godine, a od 2005. povjerio mu je rukovođenje projektom. Kao član Petkovićevog tima i rukovodilac projekta (2005—2015) učestvovao je u radu i organizaciji preko dvadeset naučnih skupova, a kao saradnik i urednik u dvadeset šest naučnih zbornika o poetici srpskih pjesnika HH vijeka. Od 1969. godine objavljuje u publikacijama Matice srpske, čiji je redovni član. Od 2000. godine glavni je urednik Zbornika Matice srpske za književnost i jezik, a trenutno je potpredsjednik Matice srpske. Učestvovao je u organizaciji i radu naučnih skupova u Matici srpskoj o Aleksandru Tišmi, Jovanu Dučiću, Đorđu Natoševiću, 80 godina pogroma u Velikoj raciji, o Vasku Popi, o Letopisu Matice srpske (povodom 200 godina), o Desanki Maksimović, Rastku Petroviću. U SANU je učestvovao u radu naučnih skupova o Vuku Karadžiću, Jovanu Skerliću, Janku Veselinoviću, Ivi Andriću, Skenderu Kulenoviću, Jovanu Đorđeviću, Jovanu Dučiću i Dobrici Ćosiću, i u izradi spomenica Borislavu Pekiću, Ivanu V. Laliću, Slobodanu Seleniću i Danilu Kišu, kao i u radu više naučnih okruglih stolova. U okviru manifestacije „Dučićeve večeri poezije” u Trebinju i „Pjesnička riječ na izvoru Pive” u Plužinama organizovao je preko dvadeset naučnih skupova i uredio toliko zbornika o najistaknutijim srpskim pjesnicima. U okviru Ćorovićevih književnih susreta u Bileći organizovao je i vodio preko dvadeset književno- kritičkih skupova o savremenim srpskim piscima. U okviru susreta „Srpska proza danas” u Trsteniku objavio je više radova u zbornicima o srpskoj savremenoj prozi. Kao profesor po pozivu, držao je predavanja na slavističkim katedrama u Hamburgu, Berlinu, Manhajmu, Jeni, Hajdelbergu, Frankfurtu, Grajfsvaldu, Majncu, Vircburgu, Haleu i Segedinu. Od 1969. godine, kada je počeo da objavljuje, publikovao je preko hiljadu bibliografskih jedinica u stranim i domaćim časopisima. Radovi su mu objavljivani na njemačkom, francuskom, ruskom i ukrajinskom jeziku. Objavio je knjige: Kritičarevi paradoksi, Matica srpska, Novi Sad, 1980; Srpski nadrealizam i roman, Srpska književna zadruga, Beograd, 1980; Pjesnik „patetike uma”: (o pjesništvu Pavla Popovića), Dnevnik, Novi Sad, 1983; Tradicija i Vuk Stef. Karadžić, BIGZ, Beograd, 1990; Hazarska prizma: tumačenje proze Milorada Pavića, Prosveta — Dosije — Oktoih — Dečje novine, Beograd — Titograd — Gornji Milanovac, 1991; Književni pogledi Danila Kiša: ka poetici Kišove proze, Prosveta, Beograd, 1995, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Srpsko Sarajevo, 2004; Kroz prozu Danila Kiša: ka poetici Kišove proze II, BIGZ, Beograd, 1997; Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Srpsko Sarajevo, 2004; O poeziji i poetici srpske moderne, Zavod za udžbenike, Beograd, 2008; Ivan V. Lalić i njemačka lirika, Srpska književna zadruga, Institug za književnost i umetnost, Filozofski fakultet, Beograd — Istočno Sarajevo, 2011; Ivo Andrić — most i žrtva, Pravoslavna reč, Novi Sad, 2011, Milutin Bojić pjesnik moderne i vjesnik avangarde. O poeziji i poetici Milutina Bojića, Andrićev institut, Andrićgrad — Višegrad, 2020. i 2023. godine, Sažeta poetika sažimanja, Arhipelag, Beograd, 2023; Hodočašća uz Uspravnu zemlju, Arhipelag, Beograd, 2024. Priredio je više zapaženih izdanja stranih i srpskih pisaca: Dušana Vasiljeva, Hajnriha Hajnea, Branka Miljkovića, Branka Ćopića, Meše Selimovića, Ive Andrića, Matije Bećkovića. Dva puta je nagrađivan „Brankovom nagradom” Matice srpske za esej (radovi o Tinu Ujeviću i Aleksandru Solženjicinu). Dobitnik je nagrade „Milan Bogdanović” za novinsku književnu kritiku, nagrade Društva književnika Vojvodine „Knjiga godine” za Hazarsku prizmu, nagrade „Vuk Filipović”, BIGZ- ove nagrade, nagrade „Zlatna srpska književnost” iz Fonda Aleksandra Arnautovića za izuzetan doprinos izučavanju srpske književnosti, nagrade „Đorđe Jovanović”, nagrade „Špiro Matijević”, nagrade Matice srpske „Mladen Leskovac” za cjelokupan književno- naučni rad, priznanja „Zlatni beočug” za doprinos kulturi Beograda, povelje Udruženja književnika Srbije „Simo Matavulj”, Vukove nagrade. Za dopisnog člana SANU izabran je 8. novembra 2018. godine, a za redovnog člana 7. novembra 2024.