19-01-2020
Na današnji dan o Nušiću
Na današnji dan preminuo je jedan od največih srpskih i jugoslovenskih komediografa, član Srpske kraljevske akademije čiji su uzori bili Gogolj i raniji srpski komediografi Sterija i Trifković.
Rođen u Beogradu, 20. oktobar 1864. godine. Bio je srpski književnik, pisac romana, drama, priča i eseja, komediograf, začetnik retorike u Srbiji i istaknuti fotograf amater. Takođe je radio kao novinar i diplomata.
Najznačajniji dio njegovog stvaralaštva su pozorišna djela, od kojih su najpoznatije komedije: Gospođa ministarka, Narodni poslanik, Sumnjivo lice, Ožalošćena porodica i Pokojnik. Osim što je pisao za pozorište, radio je kao dramaturg ili upravnik u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju i Sarajevu.
Nušić se borio u Srpsko-bugarskom ratu 1885. godine, koji ga je zatekao na služenju redovnog vojnog roka. Tada je kao kaplar 15. puka dobio u Jagodini jedan vod dobrovoljaca za obuku, u tom vodu je bio i pesnik Vojislav Ilić.
Nakon rata je objavio kontroverznu pesmu „Dva raba” u „Dnevnom listu”, zbog koje je osuđen na dvije godine robije. Pjesma je ismijavala srpsku kraljevinu, a posebno kralja Milana, a imala je veze sa sahranom majora Mihaila Katanića i jedne babe, majke pukovnika Dragutina Franasovića.
Državnu službu Nušić je dobio 1889. godine. Kao zvaničnik Ministarstva spoljnih poslova, postavljen je za pisara konzulata u Bitolju, gde se i oženio 1893. godine Darinkom, ćerkom trgovca Božidara Đorđevića i Ljubice čiji je brat Dimitrije Bodi u to vreme bio konzul u Bitolju. Na jugu Srbije i u Makedoniji proveo je cijelu deceniju.
Njegova poslednja služba u tom periodu bilo je mesto vicekonzula u Prištini. Tokom službovanja u Srpskom konzulatu u Prištini bio je svjedok stradanja srpskog stanovništva, što je opisivao u svojim pismima koja su postala poznata kao Pisma konzula.
Godine 1900. Nušić je postavljen za sekretara Ministarstva prosvjete, a ubrzo poslije toga postao je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu. 1902. je postavljen za poštansko-telegrafskog komesara prve klase u Poštansko-telegrafskom odeljenju Ministarstva građevine 1904. godine postavljen je za upravnika Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
1905. godine, napustio je ovu funkciju i preselio se u Beograd, gde se bavio novinarstvom.
Osim pod svojim imenom, pisao je i pod pseudonimom „Ben Akiba”.
Vratio se 1912. godine u Bitolj kao državni službenik, a 1913. godine osnovao je pozorište u Skoplju, gde je živeo do 1915. Napustio je zemlju sa vojskom tokom Prvog svjetskog rata i boravio u Italiji, Švajcarskoj i Francuskoj do kraja rata.
Posle rata, Nušić je postavljen za prvog upravnika „Umetničkog odsjeka” ministarstva za prosvjetu. Na ovoj poziciji je ostao do 1923. godine. Poslije toga je postao upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu, da bi se 1927. godine vratio u Beograd.
Izabran je za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 10. februara 1933.
Branislav Nušić je bio plodan pisac, poznat po svom upečatljivom humoru. Pisao je o ljudima i njihovoj, često duhovitoj, prirodi.
Najznačajniji dio njegovog stvaralaštva su pozorišna djela, od kojih su najpoznatije komedije: Gospođa ministarka, Narodni poslanik, Sumnjivo lice, Ožalošćena porodica i Pokojnik. Osim što je pisao za pozorište, radio je kao dramaturg ili upravnik u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu, Skoplju i Sarajevu.
Nušić se borio u Srpsko-bugarskom ratu 1885. godine, koji ga je zatekao na služenju redovnog vojnog roka. Tada je kao kaplar 15. puka dobio u Jagodini jedan vod dobrovoljaca za obuku, u tom vodu je bio i pesnik Vojislav Ilić.
Nakon rata je objavio kontroverznu pesmu „Dva raba” u „Dnevnom listu”, zbog koje je osuđen na dvije godine robije. Pjesma je ismijavala srpsku kraljevinu, a posebno kralja Milana, a imala je veze sa sahranom majora Mihaila Katanića i jedne babe, majke pukovnika Dragutina Franasovića.
Državnu službu Nušić je dobio 1889. godine. Kao zvaničnik Ministarstva spoljnih poslova, postavljen je za pisara konzulata u Bitolju, gde se i oženio 1893. godine Darinkom, ćerkom trgovca Božidara Đorđevića i Ljubice čiji je brat Dimitrije Bodi u to vreme bio konzul u Bitolju. Na jugu Srbije i u Makedoniji proveo je cijelu deceniju.
Njegova poslednja služba u tom periodu bilo je mesto vicekonzula u Prištini. Tokom službovanja u Srpskom konzulatu u Prištini bio je svjedok stradanja srpskog stanovništva, što je opisivao u svojim pismima koja su postala poznata kao Pisma konzula.
Godine 1900. Nušić je postavljen za sekretara Ministarstva prosvjete, a ubrzo poslije toga postao je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu. 1902. je postavljen za poštansko-telegrafskog komesara prve klase u Poštansko-telegrafskom odeljenju Ministarstva građevine 1904. godine postavljen je za upravnika Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
1905. godine, napustio je ovu funkciju i preselio se u Beograd, gde se bavio novinarstvom.
Osim pod svojim imenom, pisao je i pod pseudonimom „Ben Akiba”.
Vratio se 1912. godine u Bitolj kao državni službenik, a 1913. godine osnovao je pozorište u Skoplju, gde je živeo do 1915. Napustio je zemlju sa vojskom tokom Prvog svjetskog rata i boravio u Italiji, Švajcarskoj i Francuskoj do kraja rata.
Posle rata, Nušić je postavljen za prvog upravnika „Umetničkog odsjeka” ministarstva za prosvjetu. Na ovoj poziciji je ostao do 1923. godine. Poslije toga je postao upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu, da bi se 1927. godine vratio u Beograd.
Izabran je za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 10. februara 1933.
Branislav Nušić je bio plodan pisac, poznat po svom upečatljivom humoru. Pisao je o ljudima i njihovoj, često duhovitoj, prirodi.
Uslovi korištenja | Kontakt | Impressum
1999. - 2024. Minmedia doo Budva. Sva prava pridržana.
Prijatelji sajta: